Jak sobie radzicie z samotnością ?

BogdanW

Na pewno te forum jest tego żywym dowodem, że są sposoby na walkę z samotnością i na pewno w jakimś procencie pomaga nam z pokonaniem tego uczucia.
Bardzo lubię serwować po internecie , choć nie zawsze mam czas na to, ale internet jest-moim zdaniem-bardzo dobrym sposobem na walkę z samotnością...

stony76

BogdanW

Stony, masz całkowitą rację, nie miałem na myśli, że internet zwalczy samotność, ale w pewnym stopniu zmniejszy jej skutki...Oczywiście, internet dobry jest, ale też z "głową", trzeba odróżniać świat realny od wirtualnego...nie można się zagubić....
Ale na pewno internet jest jednym ze sposobów nawiązywania znajomości, ale przede wszystkim pomaga w zabijaniu czasu ...

stony76

BogdanW

Tak, ale trzeba umiejętnie korzystać z tego, co proponuje nam świat wirtualny, bo są w internecie strony, niewątpliwie, które mogą doprowadzić nawet do popełnienia samobójstw, właśnie osób samotnych i bardzo wrażliwych. Więc korzystanie-pozytywne-z internetu jest wielką umiejętnością, i umieć się w nim odnaleźć,
Bo czasem zamiast pomóc, to zaszkodzi,
zresztą sam to wpierw napisałeś.
Powtarzam się , he he , na stare lata...
Ale na walkę z samotnością, i radzeniem z nią, to każdy z nas powinien mieć takie recepty... i oczywiście mieć przyjaciół, którzy zawsze nas wysłuchają, doradzą, po prostu wiedzieć,że są z nami...

stony76

zgadzam sie z toba. trzeba wiedziec i umiec korzystac z netu. ale tez wiedziec w jakim celu tam zagladamy. szukac i nawiazywac relacje z odpowiednimi ludzmi. nie odrazu podawac informacje o sobie,ale tez adresu zamieszkania. poprostu robic to z glowa

BogdanW

całkowita racja, bo czasem człowiek przez internet może zagubić siebie...i stać na pograniczu życia ze śmiercią...a tu chodzi o dobry wpływ internetu na osobowość człowieka, na walkę z samotnością, jest wiele fajnych stron,
ale trzeba też systematyczności, samodyscypliny w tym wszystkim, internet potrafi rozwijać, a z tym wiążę się , że stajemy się spełnieni i mniej samotni...rozwijać swoją osobowość, spełniać swoje marzenia, pomagać innym, oj, jest naprawdę wiele możliwości w internecie z walką z samotnością, ale przede wszystkim pozytywne nastawienie...

stony76

BogdanW

Taaaak, ale...
Stony napisał:"jednak warto tez pomoc przenosic do realnego swiata. wtedy mozemy pozbyc sie troche samotnosci. "
Pomagać można na wiele sposobów, tylko że w realnym świecie pomagamy tu i teraz, a w świecie wirtualnym możemy wielokrotnie tym samym pomóc i w wielu miejscach na raz.
Przenosimy się do innego miejsca, i do wielu ludzi na raz..
A to jest w jakimś stopniu zapobieganie samotności...
Stony napisał-"niby jakie marzenie mozna spełnic w sieci? ewentualnie takie ze poznac swoją miłośc."
W sieci można wiele rzeczy robić-w sensie marzenia spełniać!!
Przede wszystkim można pomagać innym dobrym słowem, wsparciem,
pod kątem artystycznym można się realizować..
można brać udział w różnych konkursach fotograficznych-jeśli ktoś jest tym zainteresowany...
można na wiele sposobów spełniać swoje marzenia...
Ale na pewno -jeśli marzę o szczęśliwej rodzinie, o wspaniałej pracy i pięknym domu-to w sieci tego nie znajdę...
choć pracę można też znaleźć w necie, zakochać się również, a dom też wybrać według swojego gustu i kupić.. a więc na wiele sposobów można w internecie spełniać swoje marzenia... No, w zależności, kto ma jakie marzenia?
Ale internet w tym na pewno pomaga...
Nie wyobrażałbym siedzieć całymi dniami przed komputerem i zapominać o życiu realnym, w moim przypadku internet jest odskocznią od codzienności, a dążę też do tego, żeby internet rozwijał mnie, pomagał mi się w realizowaniu , i na pewno żebym nie czuł się czasem samotny!!!!!

wendigo

BogdanW

Tak, na pewno każdy z nas ma swoją drogę i swoje cele w życiu, i musi sam podejmować decyzje, i nie może być uzależniony od drugiego człowieka,
ale w byciu razem , w życiu w związku, cenię sobie wolność i niezależność,
pragnę być z ludźmi, ale żyć "po mojemu", i dlatego nie lubię nikomu narzucać moich upodobań czy sposobu spędzenia czasu, ani jak mi ktoś narzuca swój "tok myślenia"..
Ale na pewno można we wszystkim dojść do porozumienia, nawet u najbardziej upartych ludzi, jeśli zależy im na dobrze partnera...

Erika

Nie zgodzę się z tezą, że Internet może doprowadzić do samotności. Owszem, "z wierzchu" może tak to wyglądać, ale w rzeczywistości jest inaczej. Moje doświadczenie (rozumiane jako znajomość, korespondowanie z wieloma podobnymi osobami) jej przeczy, bo to, na ogół, nie jest tak, że to sieć powoduje samotność. Nie. Osoba, która nie ma najmniejszych problemów z kontaktami społecznymi nigdy się nie zapomni, w kontaktach internetowych, korzystaniu z komputera, na tyle, aby być samotną w realnym świecie. Bo ona ma alternatywę. Natomiast jest całe mnóstwo osób, dla których, z różnych powodów, Internet stanowi protezę kontaktów, dyskusji, których nie mają w "realu". Z zewnątrz, rzeczywiście, może to wyglądać tak, że oto mamy kolejny przypadek osoby uzależnionej, siecioholika, który zatracił się w swoim nałogu i dlatego nie ma znajomych, kontaktów pozainternetowych, ale tylko taka osoba, oraz jej podobne, rozumieją jak było naprawdę.
Spróbuję Wam to pokazać na własnym przykładzie. Sporo już pisałam o swoich problemach w interakcjach społecznych, więc pozwolę sobie nie rozwijać tego wątku po raz kolejny a zamiast tego rzucić kilkoma obrazami z przeszłości:

0 - 10 lat: siedzę sama we własnym pokoju, czymś się zajmuję (najprawdopodobniej zabawą lub lekcjami). Na podwórko właściwie nie wychodzę, jeśli nie liczyć weekendowych spacerów. Ciągle jeszcze łudzę się, że mam koleżanki w klasie, ale niebawem okaże się jak bardzo byłam naiwna. Nie mam żadnego, prawdziwego przyjaciela/-ółki, choć jeszcze o tym nie wiem.

10 - 13 lat: siedzę sama we własnym pokoju, nałogowo pochłaniam książki. Nadal bardzo rzadko wychodzę na zewnątrz. Na progu gimnazjum okaże się, że to, co poczytywałam za przyjaźń, nią nie było. Będzie mi bardzo przykro.

13 - 18 lat: w gimnazjum otrzymuję w końcu używany komputer, ale póki co, bez stałego dostępu do Internetu. Odnajduję swoją pierwszą, wielką miłość - informatykę! Błyskawicznie uczę się obsługi komputera i nowych programów, podejmuję pierwsze próby webmasterskie, stawiam, na początku nieporadne, kroki w dziedzinie grafiki komputerowej.
Świat się przede mną otwiera, wchodzę na pierwsze fora i dyskutuję o filozofii (fascynacji, która później doprowadzi mnie na studia i stanie się, bez mała, moim sensem) oraz teologii na specjalistycznych forach gdzie moi współrozmówcy sądzą, że piszą z doktorantką (nie wyprowadzam ich z tego błędu, bo nie chcę, aby oceniali mnie i to co piszę przez pryzmat wiedzy nt. tego, że mam 15 lat mniej niż to szacują).
Ogrom informacji (kocham zdobywać je i gromadzić) z różnych dziedzin jest na wyciągnięcie ręki. O ilu interesujących książkach nigdy nie miałabym szansy się dowiedzieć gdyby nie sieć! Tak więc czytam jeszcze więcej niż przedtem. Nie tylko stron www, ale również książek oraz czasopism.
Poznaję nowe publikacje, nowe filmy, nowe punkty widzenia, nowych ludzi. Dowiaduję się, że osób o podobnym światopoglądzie jest więcej, że mają swoje czasopisma, portale i fora. Chłonę to wszystko żądna wiedzy aż w końcu decyduję się ujawnić swoje przemyślenia. Po raz pierwszy nie jestem sama ze swoimi myślami. Dzielę się nimi na forach, w dyskusjach poprzez e-mail. Nikt nie sądzi, że jestem nastolatką. Gdy tymczasem ja poszerzam swoją wiedzę filozoficzną, odnajduję pokrewne myśli u wielu znamienitszych a nawet odważam się korespondować (!) z wykładowcami akademickimi specjalizującymi się w badaniu filozofii interesujących mnie myślicieli. Jestem zapraszana na konsultacje jako studentka (ponownie nikomu nie przychodzi do głowy, że mogę być dopiero u progu dorosłości).

18 - 23 lata: nadal rozwijam skrzydła. Zaczynam też sobie powoli zdawać sprawę z pewnej, dotąd bagatelizowanej, kwestii - orientacji. Początkowo nie dopuszczam do siebie tej myśli, ale po czasie mam już pełną świadomość tego, jak się sprawy mają. Zaczytuję się portalami LGBTQ i jestem zdegustowana: zbyt mało tam o "Proustcie", historii, bohaterach ruchu i walce a za dużo o jebaniu, więc nie odczuwam zbytniej solidarności z przebywającymi tam osobami. Zaczynam czuć obawy dot. tego, że mianoby na mnie patrzeć przez pryzmat tej odmienności i, w konsekwencji, ponownie "uciekam".

Ciąg dalszy tej historii jest taki, że choć moje problemy nie minęły, to stałam się inną osobą, zaczęłam wychodzić z domu, spacerować, odwiedzać wystawy - po prostu żyć - a stało się tak dzięki temu, że poczułam, iż nie jestem sama, mogę być traktowana poważnie i nieoceniana przez pryzmat swojej niepełnosprawności. Nie dzięki rodzinie. Dzięki internetowi. Więc powiem: tak, Internet pomaga w walce z samotnością i tak, pomaga spełniać marzenia.

BogdanW

Zgadzam się z Tobą, Eriko, w zupełności!
Erika napisała:
"Ogrom informacji (kocham zdobywać je i gromadzić) z różnych dziedzin jest na wyciągnięcie ręki...
Poznaję nowe publikacje, nowe filmy, nowe punkty widzenia, nowych ludzi. Dowiaduję się, że osób o podobnym światopoglądzie jest więcej, że mają swoje czasopisma, portale i fora. Chłonę to wszystko żądna wiedzy aż w końcu decyduję się ujawnić swoje przemyślenia. Po raz pierwszy nie jestem sama ze swoimi myślami. ..
Ciąg dalszy tej historii jest taki, że choć moje problemy nie minęły, to stałam się inną osobą, zaczęłam wychodzić z domu, spacerować, odwiedzać wystawy - po prostu żyć - a stało się tak dzięki temu, że poczułam, iż nie jestem sama, mogę być traktowana poważnie i nieoceniana przez pryzmat swojej niepełnosprawności. Nie dzięki rodzinie. Dzięki internetowi. Więc powiem: tak, Internet pomaga w walce z samotnością i tak, pomaga spełniać marzenia."
Może naoglądałem się za dużo filmów...
A tak na poważnie zgadzam się całkowicie z Tobą , Eriko. Internet mam wprawdzie od jakiś czterech lat, i na samym początku bardzo mało z niego korzystałem, dopiero od kilku miesięcy jestem częstszym bywalcem sieci..i nie wyobrażam sobie życia bez internetu i bez komputera...
W internecie można się realizować i spełniać swoje marzenia!!!!To święta prawda!....i zwalczać samotność!!!!!

stony76

nie przesadzajmy z tymi realizacjami marzeń przez internet. jest on jednym z narzędzi ktory pomaga je zralizować. tak samo jak jest jednym z narzędzi ktory pomaga też ograniczyć samotność. ale.....im dłuzej bedziemy w nim przebywać mi dłuzej będzie nas on w jakiś stopniu pochłaniał tym bardziej możemy być samotni na zewnątrz. prosty przykład z życia wzięty. od ponad roku jestem tutaj na tym forum, poznałem kilku fajnych ludzi, jak widać wypowiadam sie dosyć często. ale przyszedł taki czas, gdzie uznałem iż warto tych ludzi poznać osobiście w realu. i tak sie stało. a teraz gdy tylko jest okazja spotykamy sie całą naszą poczką na ciekawych inicjatywach. jeśli bym tylko "zaspokajał" swoja samotnośc w sieci to nigdy bym tych ludzi tak naprawde nie poznał. "przecież w sieci (internecie) nie jestem samotny, mam znajomych". tak i owszem. ale chyba miło jest po jakimś czasie poznac te osoby osobiście, pobyć z nimi jakiś czas. to co pisalismy na forum, warto szeżej o innych sprawach podyskutować. a przy okazji pójść gdzieś razem. w ten sposob pozbywamy sie samotności. albo inaczej. organiczamy ją.

BogdanW

To fakt, też jestem tego zdania, i zawsze do tego dążę, ażeby wcześniej czy później poznane osoby w internecie spotkać w realu...to oczywiste...nie ograniczam się do świata internetu, chyba każdy z nas ma potrzebę spotkać się z kimś w rzeczywistości..
Ale w dużej mierze internet pomaga nam w tym, przez internet robimy pierwsze kroki, odważamy się ...
A potem spotykamy się .... nawet zakochujemy